Esnek çalışma, pandemi, uzaktan çalışma derken işin rengi değişmeye başladı. Gelişen teknoloji ile birlikte değişen çalışma hayatı insanları mutlu edeceği yerde mutsuz mu etmeye başladı. Son 10 yıldaki beklentiler mutluluk ve motivasyon endeksinin yükseleceği yönündeydi. Fakat ne oldu dersiniz? Bu gerçekleşmedi. Son yapılan bir araştırmaya göre tüm dünyadaki çalışan eğilimi %80 üzerinde “işinden memnun olmadığı” yönünde çıktı.
Şaşırtıcı bir sonuç değil mi?
Peki neden?
Aslında teknolojinin dünya çalışma hayatını rahatlatması lazımdı. Ama teknoloji insanları tahmin ettiğimizden daha çok rahatlatmadı. Tam tersi bile olmuş olabilir. Ekstra yükler yüklemiş gibi görünüyor. Çünkü 20 yıl önce hayatımızda olmayan birçok teknolojik cihaz şuan iş ve sosyal hayatımız bir parçası ve bunlar için zamana ihtiyacımız var. Harcadığımız bu zaman ise bizim hayatımızdan giden geri kazanılmayacak tek olgu olarak karşımıza çıkmaktadır. Durum böyle olunca insanlar teknolojide boğulur hale geldi. Sonunda ne mi oldu dersiniz? Önce insanlar sosyal hayatlarından sonra da işlerinden memnun olmaz hale geldiler.
Bunu destekleyici başka bir sonucu kendi yaptığımız anketlerde görmeye başladık. Bunu biraz size anlaşılmak adına açıklamak isterim. Bizler “Sadakat ve Motivasyon” anketleri meslek hayatımızda gerçekleştiririz. Bu anketleri yaparken anket amacını belli etmeyiz. Bu anketlerde 5(beş) farklı çalışan profili çıkarırız. Bu grupları daha da anlaşılır olmak adına sizler ile paylaşmak istiyorum.
| Adanmışlar |
| Memnun Olanlar |
| Kararsızlar |
| Zaman Geçirenler |
| Bitkinler |
Burada son grup olan bitkinler bizim için son derece değerlidir. Kısaca bir organizasyon içinde artık ben burada olmak istemiyorum diyen kişilerdir. Son 5 yılda bu gruptaki bulunan kişilerin oranı tam tamına %100’den fazla artış sağladı. Buda bize gösteriyor ki git gide çalışanlar işyerlerinden uzaklaşıyor.
Kuşak çatışmalarının yanında anlık dünya bakış açısı (Ben buna “bildirimle yaşayan insan” diyorum) ve değişen insan davranışları maalesef buna çarpan etkisi oluşturdu.
Benim görüşüm bu yara derinleşmeye devam edecektir. Çünkü son yıllarda insanların sık iş değiştirme sebebi bunu desteklemektedir. Neredeyse 2 yılda bir yeni işyerine çalışanlar geçer oldu. Geçtikleri gibide 6 aydan sonra yeniden iş arama eğilimine girmektedirler.
Tamamda çözüm nedir?
Bu yazıda çok uzun cümleler kullanmayacağım. Sadece başlıklar halinde değinmek istiyorum. Benim fikrimce iki noktada gelişmemiz lazımdır.
1-İşyerlerinin yönetim tarzı ve iş yeri olanakları artırılmalıdır.
2-Standartlaşma eğilimlerinden uzaklaşarak bireye dayalı insan kaynakları sistemleri kurulmalıdır.
Elbette tüm geriye kalan konular alt başlık veya ana başlık olabilir. Ama şunu herkes bilmelidir ki tüm çalışanlar ve şirketler şuan motivasyon ile sınanmaktadır. Motivasyonun olmadığı yerde ise mutluluk ve kazanç olmayacaktır. Kazancın olmadığı yerde ise önce çalışan, sonra şirket sonrada ülke ekonomileri olumsuz etkilenecektir.
Sorularınız olursa benimle iletişime geçebilirsiniz.
Ahmet Koşkan
https://www.linkedin.com/in/ahmet-ko%C5%9Fkan-31588452/
https://www.facebook.com/ahmetkoskan